تبعیض بین زنان شاغل و مردان در ورزش

به گزارش خبرنگار پایتخت خبر، مشکلات اجتماعی برای ورزش بانوان  فقط مختص به وجود امکانات و یا رفتن به ورزشگاه ها جهت تماشای مسابقات فوتبال  نمی شود  بلکه موارد دیگری با توجه به وجود و یا عدم وجود امکانات برای بانوان وجود دارد . این شرایط برای زنان شاغل نیز به مراتب بیشتر به چشم می خورد .

تبعیض جنسیتی در سطح ابتدایی و سطح حرفه‌ای صنعت ورزش ریشه دارد. در سطح ابتدایی دختران نمی‌توانند در ورزش‌هایی که غالبا دخترانه به حساب نمی‌آیند شرکت و پیشرفت کنند. در سطح حرفه‌ای زنان ورزشکار به قدری درآمد ندارند که بتوانند زندگی خود را بگذارنند و در کنار آن تمرینات ورزشی خود را داشته باشند.

بازنشستگی نیز برای زنان ورزشکار دردسرساز است. علاوه بر این که آنها در زمان بازی خود درآمد کمی داشته‌اند، بعد از بازنشستگی نیز از حقوقی همچون خانه، حقوق بازنشستگی و امنیت برخوردار نیستند.

علاوه بر تمام موارد تبعیض آمیزی گفته شد، زنان ورزشکار شاغلی نیز هستند که وقت کافی برای ورزش کردن دارند ولی به علت کمبود امکانات نمی توانند به ورزش بپردازند.

در بررسی های که خبرنگار پایتخت خبر داشت متوجه شد که افرادی که  استخدام شده اند احتمال اینکه ورزش را در برنامه روزانه خود بگنجانند کم است.

اغلب این شاغلین جوان اینطور توجیه می کنند که زمان کافی برای انجام ورزش را ندارند. اینطور که مشخص شده این  مشکل خاص تنها برای زنان است. زیرا ۴۸ درصد زنان به کمبود زمان کافی برای ورزش اشاره کرده اند که این آمار در مقایسه با مردان ۴۳ درصد بوده است.

در بررسی که در مورد فعالیت های فیزیکی زنان شاغل در سه حیطه ی شغلی، خانه داری و اوقات فراغت، مشاهده شد، زنان از ۱/۸ ساعت فعالیت های فیزیکی مربوط به اوقات فراغت، فقط ۲ ساعت در هفته زمان برای ورزش کردن داشتند.

طبق گزارش  خبر نگار پایتخت خبر، تهران که به عنوان شهری پر جمعیت و با امکانات بیشتری نسبت به سایر شهرهاست ولی با کمبود امکانات و تجهیزات ورزشی برای زنان شاغل مواجه است. طبق آمار مشاهده شد که شهر تهران حدوداً دارای ۱۰۰۰ باشگاه و مجموعه ورزشی است. ولی درصد بسیار پایین آن به زنان اختصاص دارد. و همینطور برای خانم های شاغل این تعداد حتی محدود تر هم می شود.

یکی از این موارد زمان خدمات رسانی به خانم ها است. با توجه به اینکه بیشتر باشگاه ها بعد از ظهر ها به علت اینکه آقایان از سر کار بازگشته اند، خدمات خود را فقط برای آقایان در نظر می گیرند و زنان شاغل با این مشکل واجه هستند.

مجموعه هایی مثل الزهرا زمان بیشتری در اختیار بانوان قرار می دهد حتی بعضی سالن های ورزشی هم تا ساعت ۸ بعدظهر هم دایر هستند. ولی تعداد این مراکز به اندازه ای نیست که اکثر شاغلان بتوانند از این مراکز استفاده کنند. 

یکی از تبعیض های آشکاری که به عنوان خبرنگار پایتخت خبر شاهد آن بودم افتتاح باشگاهی لوکس و بسیار مجهز به دستگاه بدنسازی در محله تهران بودیم که صبح ها برای خانم ها و بعدظهرها برای آقایون اختصاص داشت.

چند ماه از افتتاح این مجموعه ورزشی نگذشته بود که اعلام کردند این باشگاه در اختیار آقایون قرار داده شده و خانم ها می توانند از باشگاه دیگری که هم قدیمی بود و هم تجهیزات و امکانات کمتری دارد استفاده کنند. ولی این باشگاه اصلاً از نظر امکانات و فضای باشگاه قابل مقایسه با باشگاه جدید نبود.

نکته جالب اینجاست که برای معترض نشدن خانم ها هم ساعت باشگاه را تا ساعت ۹ شب و هر روز تغییر دادند. بله جامعه ما اجازه استفاده زنان از امکانات و تجهیزات مجهز به طور مساوی مانند مردان نمی دهد. و اگر قرار است امکانات و تجهیزات ورزشی بیشتر شود متأسفانه طبق سنت قدیمی به مردان اختصاص داده می شود و زنان باید به همان امکانات قدیمی راضی باشند.

به ‌این‌ ترتیب صنعت ورزش نیازمند تغییرات فرهنگی است تا سرعت رشد ورزش بانوان بیشتر شود و اختلافات بین شرایط ورزشکاران زن شاغل و مرد کاهش یابد. بدین شکل در سال‌های آینده شاهد حضور هر چه‌ بیشتر  ورزشکاران زن در عرصه ورزش و اقبال بیشتر مردم به ورزش بانوان خواهیم بود.